Bloemen langs de weg
Rustig voortbewegend rij ik op de weg
niets vermoedend en onwetend.
In mijn ooghoek zie ik bloemen langs de weg,
waar een leven is gelaten
zie je aan de bloemen het verdriet.
De vraag of het schuld of onschuld was
doet niet zo zeer ter sprake
doet niet zo zeer ter sprake
Het gemis is schijnbaar groot
soms voor velen
soms voor een enkeling.
soms voor velen
soms voor een enkeling.
Die bloemen langs de weg
markeren waar een geest
een lichaam verliet
nietsvermoedend en onwetend
ben ik iemand die dat ziet.
markeren waar een geest
een lichaam verliet
nietsvermoedend en onwetend
ben ik iemand die dat ziet.
Bloemen langs de weg.
Reacties op dit gedicht
| Winna: | Woensdag, augustus 23, 2006 14:19 |
| liefs | |
| Rationalelfie: | Woensdag, augustus 23, 2006 13:06 |
| mooi geschreven, ik krijg ook steeds zo een gevoel als ik langs zulke bloemen passeer... | |
| Rinkie: | Woensdag, augustus 23, 2006 12:52 |
| Mooi weergeven! Liefs Rinkie | |
Over dit gedicht
| Auteur: Jasper de Jong |  
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 23 augustus 2006 | ||
| Thema's: | ||