Het ongelezen woord
Een waas vervaagde
de helderheid
Een mist vervlaagde
de duidelijkheid
Een hand ondersteunde
een moedeloos verstand
Terwijl iets innerlijk dreunde
‘denk na, er is niets aan de hand’
De tekst onder het vervlaagde beeld
had menige mening sterk verdeeld
En wat de tekst ook mocht wezen
de waas behield mij van ’t lezen
Toen drupte de waas, weg als een traan
Ik mocht gretig aan ’t lezen gaan
‘k Had het al vaker gehoord
het lieve, trouwe, mooie woord:
‘Dat is de stem
mijns Liefsten
zie hem’
ik las verder
verbaasd
en stom
Mijn Liefste antwoordt en zegt tot mij:
Sta op, Mijn vriendin, Mijn schone en kom