Soms kan je wel schreeuwen en gillen,
want dan moeten ze je toch horen?
Maar men moet ook willen luisteren,
anders hoef je ze niet te storen
Eeuwig maar een schouder te leen,
bij mij al je problemen kwijt
Ze zijn dat nu van mij gewend,
ik luister en ben er altijd
Maar nu wil ík eens gehoord worden,
nu zoek ík eens raad
Eens wil ik die schouder terug,
zodat het beter gaat
Is dat nu zo raar?
moet het met zoveel moeite gaan?
Laat het dan maar,
dan kan ik het zelf wel aan
Maar eigenlijk...
Niets is zo eenzaam,
als een lege gil
eentje die niet gehoord wordt,
hoe graag je dat ook wil