Kinder herinner
Kinder herinner
Mokum je bent het paradijs
voor hen die je voelen
ik voel je ook
maar voor mij was je een hel
gestolen kinderjaren
branden in mijn ziel
slechts drie lentes oud
werd ik gebrandmerkt tot eeuwen lengte
mokum vergeef me mijn haat
het was niet jij
maar een ziel in je hart
die mijn jeugd heeft gestolen
misschien ooit
kunnen wij verzoenen
toon ik me mild
naar jou stad zonder schuld
dan koester me
en toon me je schoonheid
ik vergeef de klappen die ik kreeg
vam de oma die leefde in jou schoot
mokum eens staan we oog in oog
dan wil ik je zien als stad
dan zonder tranen
maar met een hart vol liefde
***Wim****
Reacties op dit gedicht
| arie: | Zaterdag, augustus 26, 2006 16:07 |
| Ik hoop oprecht dat je het eens los kunt laten en niet meer terug hoeft te blikken naar momenten van toen... zou je kunnen vergeven? (het zal je helen) sterkte, arie |
|
| M@rcel: | Zaterdag, augustus 26, 2006 12:01 |
| intens stilmakend..... Knuff M@rcel |
|
| hiljaa: | Zaterdag, augustus 26, 2006 09:36 |
| droefverwerkend sterk verwoord! knufleifs--hiljaa-- |
|
| Lia van der Fluit : | Zaterdag, augustus 26, 2006 08:32 |
| snif,, | |
| Hilly N: | Zaterdag, augustus 26, 2006 07:48 |
| Droevig, maar mooi geschreven dit. Groet,Hilly |
|
| Klaes: | Zaterdag, augustus 26, 2006 05:24 |
| dit klinkt hard/droef Wim groet/klaes |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Black Lord |  
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 26 augustus 2006 | ||
| Thema's: | ||