er waakt een blik
een blik in je ogen
die soms meer zeggen
dan sommige van je woorden
je bent zo lief zo zacht
jij bent het type waar ik op wacht...
ik heb je eindelijk gevonden
en was erg aan je gebonden
maar het had niet mogen zijn
want je maakte het gedaan
en dit doet verschrikkelijk veel pijn
je weet hoe veel ik van je hou
en dat ik alleen mijn leven delen wou met jou
maar na een jaar is het gedaan
en dit is een reden,
waardoor ik nu echt wel wil gaan
waarom zou ik nog verder willen leven,
in een wereld vol verdriet
neen, zo leven dat wil ik niet
ik wil er een eind aan maken,
maar hoe?met een mes, het dak en pillen helpen niet
ik zie nu maar een oplossing en dat is anorexia nervosa