Paralyse van de ziel
Vannacht was het er weer,
de paralyse van mijn ziel
vluchtend naar de deur
bang dat ik het niet haal.
Wat valt er dan te halen?
Gewoon, realiteitsbesef,
doorbreken van de stolp
waarin een stem zwijgt
maar me toch manipuleert
op te volgen zijn paranoia.
Ademnood opleggende drang
dat me doelloos laat rennen
tot ik zelf het roer overneem.
Vannacht wast het er weer.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Truus van Eijk | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 26 augustus 2006 | ||
| Thema's: | ||