Leegte
Bibberend in bed,
Duizenden tranen vallen
maar je ziet ze niet
mijn eeuwig stil verdriet
Weer iemand kwijt geraakt
zoveel plannen, ideeen
hoe kan ik me ooit verzetten?
me gedachtens op nul zetten
Hij negeert me, en ik voel me zo alleen
Ik heb wel mensen om me heen
maar ik voel ze niet meer
Durf me niet meer open te stellen
want waarom, waarom zou het nog helpen?
ik zal altijd depressief en suicidaal blijven
Dat hoef je me niet meer te vertellen
Dont try to convince me,
Go and convince yourself
While i'm sitting here
on my own..
Reacties op dit gedicht
| Azra il: | Zaterdag, september 02, 2006 09:56 |
| heel mooi geschreven, fijn dat je weer schrijft, groetjes | |
| *OnZeKeR*: | Dinsdag, augustus 29, 2006 14:01 |
| ben het eens met naamloos egt mooi maar er sijn mensen die jou nie kwijt wille...en dat wee ik seker...heb namelijk hetselfde meegamaakt ben er om je te helpe kusjes mij |
|
| Naamloos_: | Zondag, augustus 27, 2006 15:53 |
| supermooi! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Smoothly | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 26 augustus 2006 | ||
| Thema's: | ||