Een meisje 10 jaar kent alleen nog maar angst en verdriet,
De politie is er weer.
Snel rent ze naar haar kamer zodat niemand die haar ziet,
Maar ze hoort geschreeuw voor de zoveelste keer.
Door haar hoofd gaat alleen de gedachte 'ik moet mijn zusje hier weghalen',
Dus snel zet ze de muziek op en doet alsof er niets is gebeurd...
Ze voel zich opgesloten beneden zit de man die ze het meest haat,
hij doet haar pijn ze word bang van hem maar durf het niemand te zeggen.
Haar moeder is er nog steeds niet en het is al zo laat,
Eindelijk is ze er en het meisje wil alles aan haar moeder uit leggen.
Ze verteld haar alles maar ze wil het niet horen,
Waarom wil niemand na haar luisteren...
Dat meisje kan het na bijna 5 jaar nog steeds niet verwerken,
ze wil en kan er niet over praten.
Ze is elke dag nog zo bang maar dat laat ze niet merken,
Ze is iedereen en alles gaan haten.
Het wordt alleen maar erger niemand die haar nu nog kan begrijpen,
Ze probeert alles elke keer weer op nieuw te vergeten...
Zoveel gebeurd ze kan het niet meer aan,
ze wil dit leven gewoon niet meer.
Maar ik wil haar niet laten gaan,
Ik weet zeker ik raak haar kwijt en dat doet me zeer.
Ze weet niet meer hoe ze vroeger was,
een lief verlegen meisje dat veel lachte...
Ze weet niets meer van voor haar 10e jaar,
ze herrinderd het zichzelf niet.
Ik maak me zoveel zorgen om haar,
in haar ogen zie je zoveel verdriet.
Ze is gewoon bang ze is bang voor alles.
bang voor het leven...