kwijt
de litekens op je leven
de littekens op je armen
dit was niet voor even
het staat voor de rest van je leven
op je lichaam geschreven
de bloedende pijn
wat is dat toch soms fijn
te weten dat het allemaal even niks meer uitmaakt
dat je niemand dan jezelf raakt
ik kan je niet los laten
wij waren toch altijd kamaraten
waaorm moest je nou gaan
waarom kon je niet langer blijven bestaan
alles kon ik met je doen
van zwemmen tot die zoen
niks kan ik meer voelen
alleen nog angst
nooit zul je meer binnen kunnen lopen
verschilende doelen
maar met dit kun je me slopen
-xxx-
sneeuwbaviaan
de littekens op je armen
dit was niet voor even
het staat voor de rest van je leven
op je lichaam geschreven
de bloedende pijn
wat is dat toch soms fijn
te weten dat het allemaal even niks meer uitmaakt
dat je niemand dan jezelf raakt
ik kan je niet los laten
wij waren toch altijd kamaraten
waaorm moest je nou gaan
waarom kon je niet langer blijven bestaan
alles kon ik met je doen
van zwemmen tot die zoen
niks kan ik meer voelen
alleen nog angst
nooit zul je meer binnen kunnen lopen
verschilende doelen
maar met dit kun je me slopen
-xxx-
sneeuwbaviaan
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: sneeuwbaviaan | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 27 augustus 2006 | ||
| Thema's: | ||