Hoogtij
Hoogtij
Ze liep al alle nachten, of sliep
dezelfde haven binnen, haar ogen had ze
immers dicht - hier vond ze alles
zoals ze het achterliet, haar zee
van kust tot horizon, golf tot golf
drup voor drup en schuimkraag toe
als haar eigen vasteland
want, hoe onstuimig ook, meedeinend
leek zelfs water stil genoeg om op te staan
of op te slaan, voor elk geschil dat weerwoordloos
verliep, een vertrouwd onthaal kent geen klokken
noch gebrul vanaf de kade, dus schiep
ze veiligheid in de leemte van
verandering, luwte was haar houden van
en liefde bleef een brandend schip
net buiten de baai
Reacties op dit gedicht
| Claire Q: | Maandag, september 04, 2006 01:02 |
| prachtig..vooral het eerste deel.. | |
| little flower: | Vrijdag, september 01, 2006 11:59 |
| prachtig geschreven:) ik ben blij dat je mijn schrijfmentor bent!:D liefs, |
|
| Panta Rhei: | Zondag, augustus 27, 2006 18:55 |
| En zwemmen kon ze niet? Prachtig. |
|
| Mathilde: | Zondag, augustus 27, 2006 13:11 |
als ik alle superlatieven achterwege laat, is ''t gewoon erg mooi. |
|
| Quando: | Zondag, augustus 27, 2006 09:20 |
Prachtig eindzin na een geweldig gedicht. Liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: milamber |  
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 27 augustus 2006 | ||
| Thema's: | ||