gisteren mijn laatste gedicht geschreven speciaal voor jullie
velen van jullie zullen mijn woorden niet begrijpen
geen enkel idee hebben wat ik er allemaal in mij omgaat
wees niet getreurd dat je het niet weet
het is allemaal niet de moeite waard om te weten

degenen die het wel een beetje weten
hebben mij er eventjes op aangesproken via diverse contactmiddelen
ik heb aandachtig naar hun gesprekken geluisterd
en geprobeert er het beste voor mijzelf uit te halen
maar het wil me helaas niet lukken
om die soms wel kei harde woorden tot mij door te laten dringen

er is iets wat een steenvaste muur om mij heen heeft gebouwd
na alle ellende en verdriet wil ik niks meer doorlaten
ik weet wel dat het allemaal mijn eigen schuld is
dat ik zelf de boosdoender ben van al dit gezeik
ik reageer me dan ook op niets en niemand af

voor deze veel te grote fouten zal ik zelf moeten boeten
alleen en heel diep intens moet ik het alles ondergaan
want wat ik heb gedaan dat verdient de hoogste straf
een straf waarbij ik verders helemaal niemand in betrek

hoe de afloop zal zijn weet ik niet precies
ik weet niet hoe het voelt om dat te voelen
omdat ik het nog nooit helemaal heb meegemaakt
weleens voor de helft ofzo maar verders niet

nu hoop ik dat eindelijk te kunnen en mogen voelen
zodat ik mijn straf krijg die ik verdien
en daarna eindelijk op de plek kan zijn die voor mij bestemd is
geen wolkenbedje in de hemel drijvend op de sterren
maar een donkere kamer in die overheerlijke hel
zonder woorden zonder mensen zonder emoties zonder iets
wat lijkt me dat alles heerlijk

lieve mensen hier en daar om mij heen
dat is het afscheid dat ik wil
vandaag nog niet omdat er nog veel te regelen valt
ik ga geen officele afspraak met jullie maken
maar toch zie ik jullie ooit weer terug

vanaf vandaag geen gedichtjes meer
en geen enkele woorden die nog van mij op papier komen
ik kan het niet opbrengen om ze nog te vertolken
mijn leven zal een andere wending nemen
eentje die ik niet zomaar terug kan draaien
maar wel eentje waar ik heel gelukkig van word
en waarvan ik weet dat het de beste beslissing ooit zal zijn

gister zou ik eigenlijk dit gedicht hebben ingestuurd
maar er stond in dat ik afscheid zou nemen
nou lieve mensen geloof me nu eventjes
ik neem geen afscheid van jullie
want afscheid nemen bestaat niet
dat is toch wat onze o zo lieve marco zingt

ik neem geen afscheid
nooit zal ik daar het lef voor hebben
dat ik weg ga is iets heel anders
in jullie ogen misschien niet
maar volgens mij

xx R.iianne xx

met een diepe buiging neem ik afscheid
bedank nog 1 keer mijn publiek
mijn grootste liefde dank ik als laatste
zonder jou stond ik hier niet
(marco: als alle lichten zijn gedoofd)