het is mijn vriend
mijn vriend de westenwind
die deze nacht
het kind weer vind
die schuim blaast van de toppen
van de kammen van de golven
die sissen op het zand
en wolken dansen laat
langs heldere sterren
afstekend tegen het zwart
van het heelal
het is mijn vriend
mijn vriend de zee
die zich laat horen
hier ben ik geboren
hier moet ik steeds weer zijn
de zoute bellen die ik proef
de wind bulderend in mijn oren
het is mijn vriend
mijn vriend de westenwind
die steeds het kind weer vind
die moeiteloos de nesten ruimt
van schimmige gedachten
en spoken meedogenloos
vervliegen laat
zodat ik mezelf weer vind.