We leerde elkaar kennen via een spel,
een beetje praten, flirten, je kent het wel.
we ontmoeten elkaar voor de eerste keer,
en elke keer als ik me ogen dicht deed dan zag ik je weer.
steeds als ik je in je rode auto zag,
kreeg ik een grote glimlach.
ik mocht nooit naar jou toe, je was aan het verhuizen, het ging slecht met je moeder, ik leefde met je mee, dat is wat ik dee.
toch vertrouwde mijn ouders je niet.
het is goed dat een vadersinstinct bestaat, zoals je ziet.
ik was gelukkig met jou, tot die ene keer dat ik je sprak,
je had 1 of andere vreemde boze man op je dak.
ik snapte er niks van, en vroeg hoe dat kwam.
hij vertelde dat hij niet was wie ik dacht.
mijn ouders hadden op deze dag gewacht.
ik kon het niet geloven toen ik alle feiten op een wit A4tje las.
toen pas besefte ik dat ik jou niet waard was.
dit verdriet was mij bespaart gebleven
als jij eerlijk was geweest over jou dubbelleven.
was het maar bij dat spelletje gebleven,
dan had ik nu een heel ander leven!