Het bijtje.
In een gedicht deel je soms iets mee
wat je diep raakt op verwrongen zit.
Je wilt het kwijt in alle anonimiteit,
tot je plots beseft dat een buur jou heeft ontdekt.
Weet je hoe dat voelt?
Elke dag opnieuw kom je zoeken naar zinnen,
om er een spottend gedicht op te verzinnen,
om iemand te kwetsen of diep te raken.
Weet je hoe dat voelt?
Hoeveel pijn zoiets doet?
Wat hij meemaakt staat mij ook te wachten,
je hoeft het echt niet te onderschatten,
dan zal ook ik, nood hebben aan wat steun
een schouder waarop ik mag leunen.
gun mij dan nu het geluk, hem
een straaltje warmte te geven,
wat heb je daar nu tegen?
Je beseft niet hoe diep je mij raakt,
door hem belachelijk te maken, te kleineren en te vernederen.
Hij heeft een eigenwaarde, was je dat vergeten?
Je leest met verstand, ik met mijn hart
Voor jou is het komedie, een spel, voor mij is het echt.
Weet je hoeveel moed er nodig is om zoiets te schrijven,
om jezelf bloot te geven aan een halve wereld?
Besef je hoe klein hij zich moet voelen?
Jullie vormen een oordeel, verwijten ons beiden,
terwijl je verdomme niet weet wat leed er zich afspeelt.
Ik heb het ook gedaan waarvan oprechte spijt,
maar nu vecht ik mee, ik geef niet op,
Ik zal aan zij zijde blijven staan,
ik heb het beloofd en zal mijn belofte houden,
geen zee is mij te diep, geen storm te zwaar,
ik zal er geraken met bittere tranen en hij zal het halen.
Je kan helpen, je fout herstellen, door niet meer te zoeken,
zodat we anoniem blijven.
Laat hem rustig schrijven, dan bespaar je mij een hoop verwijten,
telkens weer die slaaploosheid en hartepijn.
Laat mij niet kiezen, je zal mij verliezen.
Wil je mij niet kwijt, dan hoort hij erbij,
Met vieren of zessen, wat maakt het uit.
Herstel de vete en help mee aan de vrede.
Gun hem zijn waarde als mens, meer vraag ik niet.
Wees niet bezorgd om mij, ik zal geen scherven maken, integendeel.
Ik heb duidelijk taal geschreven, nu is het aan u, te nemen of te laten.
Bedankt voor het lezen.
Groetjes.
wat je diep raakt op verwrongen zit.
Je wilt het kwijt in alle anonimiteit,
tot je plots beseft dat een buur jou heeft ontdekt.
Weet je hoe dat voelt?
Elke dag opnieuw kom je zoeken naar zinnen,
om er een spottend gedicht op te verzinnen,
om iemand te kwetsen of diep te raken.
Weet je hoe dat voelt?
Hoeveel pijn zoiets doet?
Wat hij meemaakt staat mij ook te wachten,
je hoeft het echt niet te onderschatten,
dan zal ook ik, nood hebben aan wat steun
een schouder waarop ik mag leunen.
gun mij dan nu het geluk, hem
een straaltje warmte te geven,
wat heb je daar nu tegen?
Je beseft niet hoe diep je mij raakt,
door hem belachelijk te maken, te kleineren en te vernederen.
Hij heeft een eigenwaarde, was je dat vergeten?
Je leest met verstand, ik met mijn hart
Voor jou is het komedie, een spel, voor mij is het echt.
Weet je hoeveel moed er nodig is om zoiets te schrijven,
om jezelf bloot te geven aan een halve wereld?
Besef je hoe klein hij zich moet voelen?
Jullie vormen een oordeel, verwijten ons beiden,
terwijl je verdomme niet weet wat leed er zich afspeelt.
Ik heb het ook gedaan waarvan oprechte spijt,
maar nu vecht ik mee, ik geef niet op,
Ik zal aan zij zijde blijven staan,
ik heb het beloofd en zal mijn belofte houden,
geen zee is mij te diep, geen storm te zwaar,
ik zal er geraken met bittere tranen en hij zal het halen.
Je kan helpen, je fout herstellen, door niet meer te zoeken,
zodat we anoniem blijven.
Laat hem rustig schrijven, dan bespaar je mij een hoop verwijten,
telkens weer die slaaploosheid en hartepijn.
Laat mij niet kiezen, je zal mij verliezen.
Wil je mij niet kwijt, dan hoort hij erbij,
Met vieren of zessen, wat maakt het uit.
Herstel de vete en help mee aan de vrede.
Gun hem zijn waarde als mens, meer vraag ik niet.
Wees niet bezorgd om mij, ik zal geen scherven maken, integendeel.
Ik heb duidelijk taal geschreven, nu is het aan u, te nemen of te laten.
Bedankt voor het lezen.
Groetjes.
Reacties op dit gedicht
| TouchTooMuch: | Vrijdag, september 01, 2006 10:03 |
| Klop hem op zijn bakkes, Bijouken! Kriebel onder zijn armen!! Bijt in zijn kleine teen!!! Wrijf een pluim onder zijn voeten!!!! Verdikke nog aan toe. :-) | |
| *Lind@*: | Dinsdag, augustus 29, 2006 21:28 |
| Ik sluit mijn mening helemaal bij de rest aan! Liefs en knuf Linda |
|
| jure: | Maandag, augustus 28, 2006 13:38 |
| Eens zal je opponent zich kenbaar maken. De polimiek aangaan en waarschijnlijk zijn versie van het verhaal vertellen. | |
| Augustijntje: | Maandag, augustus 28, 2006 13:28 |
| ben het met de andere eens, hopelijk leest hij het en komt alles goed! x! |
|
| Rationalelfie: | Maandag, augustus 28, 2006 13:02 |
| ik hoop dat het goedkomt! warme groet |
|
| fran92: | Maandag, augustus 28, 2006 12:48 |
| diegene moet dit maar eens heel goed lezen!! en hopen dat diegene zijn ogen opend! en ziet wat hij een ander aan doet! dikke knuffel en kuss voor jou xxxx |
|
| Reiger: | Maandag, augustus 28, 2006 12:39 |
| Hopelijk leest diegene dit even heel goed door.... Goed geschreven.... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: prikkebeentjeu | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 28 augustus 2006 | ||
| Thema's: | ||