Een diepe zee die hier voor me ligt

Bodemloos lijkt hij te zijn

Er is totaal geen licht

En als ik er in spring dan weet ik dat ik verdwijn

Waag ik de sprong dan wacht mij een lange weg

Grote waterbellen met elke situatie erin

Oplossingen bijdragen bij elke stap die ik afleg

En dit is nog maar het begin

De chaos is weer eens compleet

Iedereen lijkt mij nodig te hebben tegelijkertijd

Maar als ik nou eens zeg dat ik het ook even niet meer weet

Maar toch dat ik mijn rust weggeef en al mijn tijd aan jullie wijd

Alles lijkt tegelijkertijd te komen

En ik kan het even niet meer aan

Heel even zijn het mijn tranen die over mijn wangen stromen

En ik lijk nog steeds alleen te staan

Ik ben een vriendin voor het leven

En ik zal mijn vrienden altijd helpen

Maar moet ik nu al mijn rust weer weggeven

Om jullie tranen te stelpen

Maar toch neem ik de duik in het hoge water

Met de grote golven

En ik wacht niet tot later

Anders wordt ik er nog meer onder bedolven