Op mijn knieeén zit ik midden op straat

Vragend waarom dit alles mij moet overkomen

Terwijl ik na boven kijk zie ik dat het onweren gaat

De wind blaast met grote rukwinden door de bomen

Laat het dan maar stormen en onweren

Want dat doet me immers ook niks meer

Ik geef het op ik kan me niet tegen deze problemen verweren

Hoe vaak ik het dan ook probeer

Ik wil er niks meer over horen

Geen woord geen zin

Want het is toch alllang verloren

En weet dat ik er niet meer aan begin

Een verloren strijd

Waar ik mijn energie niet meer in ga steken

Jullie zijn mij kwijt

Misschien voor altijd of voor een paar weken

Ik sta op en ben kleddernat

Regen dat op mij is gevallen

Ik ben het gewoon zat

En ondertussen dat ik loop door de onweersknallen

Voel ik mijn tranen meegaan met de regen

Grote plassen zijn om mij heen gevormd

En het water is tot mijn enkels gestegen

Totdat het ineens niet meer stormt

Ik kijk na de lucht en zie de donkere wolken verdwijnen

Er vormt zich licht

En de zon begint weer te schijnen

Ik heb even weer zicht

Nou alleen nog het licht in mijn hart

Dan over een tijd

Maak ik misschien een nieuwe start

Nu is het mijn hart die lijd