De pres sief
Je weet wel, depresssief zijn.
Nou ja, in ieder geval je wil je maar niet goed gaan voelen.
Tranen ken je niet, wel dat lege gevoel.
Tranen ken je niet, wel dat lege gevoel.
De gedachte om te vluchten.
Je zou wel willen, toch?
Laat die negatieve spiraal eens ophouden!
zwevend in je lijf, door alcohol of andere versnaperingen.
Ik zal de naam niet noemen.
Pleister op de wonde is dat je geliefd bent,
altijd wel door iemand, jammer dat je het zelf niet bent.
zie die zwarte dode stille aarde
niets zal daar nog kleur aan geven.
Pijn doet het in je ziel
echte pijn voel je niet, je kent het wel.
Laten we gebakjes eten stel je vrolijk voor
waarom in godsnaam, denk ik nog.
Zoiets als een laatste avondmaal
een soort afscheid zonder dat je wil dat ik het merk.
Depressief? ik niet.
Toch laat ik je niet zweten
jij denkt in duizend doden
of was je al begraven
het enige wat ik nog denk na je vraag om taart
-val dood-
en ik meen het.
dit keer wel
Reacties op dit gedicht
| walk away: | Dinsdag, augustus 29, 2006 21:07 |
| Mooi en herkennend geschreven... dikke zoen! Liefs en knuff mij |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jasper de Jong |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 29 augustus 2006 | ||
| Thema's: | ||