eenzaam
Ik huil
maar niemand ziet het
Ik schreeuw om hulp
maar niemand hoort het
Ik zink dieper en dieper
maar niemand merkt het
Met het laatste beetje levenswil
hou ik mijn hoofd nog boven water
Eenzaam, wacht ik echter
op iemand die naar me luistert
iemand die me aanspoort om te praten
iemand die mijn wederhelft wil zijn
mijn boezemvriend en toeverlaat.
maar niemand ziet het
Ik schreeuw om hulp
maar niemand hoort het
Ik zink dieper en dieper
maar niemand merkt het
Met het laatste beetje levenswil
hou ik mijn hoofd nog boven water
Eenzaam, wacht ik echter
op iemand die naar me luistert
iemand die me aanspoort om te praten
iemand die mijn wederhelft wil zijn
mijn boezemvriend en toeverlaat.
Reacties op dit gedicht
| Quira: | Donderdag, januari 04, 2001 05:39 |
| mooi gedicht, ik herken er wel het een en ander in terug. | |
| Daisyducky: | Woensdag, september 06, 2000 15:19 |
| Ken jammer genoeg het akelige gevoel... erg mooi, erg triest. | |
| Kristel: | Zondag, september 03, 2000 18:31 |
| ik vind het een prachtig gedicht. zelf ben ik niet goed in gedichten schrijven. maar deze sprak me echt aan | |
Over dit gedicht
| Auteur: Anoniem | 
|
|
| Gecontroleerd door: bevertje | ||
| Gepubliceerd op: 01 januari 1970 | ||
| Thema's: | ||