Verdriet om een kind
Verdriet om een kind
Slaap zacht, m’n kind
Weerloos
Ben jij
Ben ik
Ontwaak, lief kind
Overwin de witte waan
Fluister me toe,
Heel zacht
Zeg me, zeg me toch
dat je niet verloren bent
O God,
laat me toch niet bedelen
om m’n kind
Verdoof mijn smart
Eindeloos diep
Scherpgetand
En kijk, kijk toch….
Tussen maan en sterren
zie ik plots haar gezicht
zo vredig,
wondermooi,
zwevend
als het ijle blad
van een witte roos
Slaap zacht, m’n kind
Weerloos
Ben jij
Ben ik
* * *
Reacties op dit gedicht
| lonely 1: | Woensdag, augustus 30, 2006 23:25 |
| heel erg mooi! liefs lonely 1 |
|
| switi lobi: | Woensdag, augustus 30, 2006 23:01 |
| Hervonden tussen sterrenlicht ijl als het witte rozenblad straalt daar plots het lief gezicht van haar, die heel haar leven lang ons allen zo heeft liefgehad zij straalt en laat ons zachtjes horen in heel haar liefdevolle zijn dat zij door dood niet is verloren maar ons draagt door onze pijn... Kus...liefsliefs, switi lobi |
|
| Innerchild: | Woensdag, augustus 30, 2006 22:41 |
| Oh ... wat mooi ! Hier hou ik van ... Liefs, Inner |
|
Over dit gedicht
| Auteur: troebadoer | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 30 augustus 2006 | ||
| Thema's: | ||