Dat...
de nacht
strijkt weer de kreukels
uit het
in gisteren ontstaan
waar hoeken … scherp
als ezelsoren krullen
plaats bepalend
de waanzin spreekt
in het verder gaan
tot waar
op het ritselend gesteven
het maagdelijk wit
alléén nog
spreekt de taal
dat
wat geschreven wordt
met liefde
het hard verzacht
en hart wordt
voor jou
en allemaal
Reacties op dit gedicht
| Hilly N: | Donderdag, augustus 31, 2006 14:30 |
| Weer prachtig gedaan Annemieke, ga binnenkort op je website neuzen goed? Met een lieve groet, Hilly |
|
| mums: | Donderdag, augustus 31, 2006 12:04 |
| wat een heerlijk gedicht. liefs mums |
|
| Annemieke van der Ven: | Donderdag, augustus 31, 2006 11:59 |
| ;) was ik toch al hihi | |
| switi lobi: | Donderdag, augustus 31, 2006 10:56 |
| Machtig..... Liefsliefs, switi lobi |
|
| hiljaa: | Donderdag, augustus 31, 2006 09:51 |
| een prachtexemplaar is dit! knufleifs--hiljaa-- |
|
| Rien de Heer: | Donderdag, augustus 31, 2006 09:27 |
| Voor jou en allemaal..dat s dus voor iedereen...ook voor mij dus..... Groetjes, Rien. |
|
| mugje: | Donderdag, augustus 31, 2006 09:16 |
| Bijzonder mooi gedicht. Erg intens. Prachtig!!!! Ik hou van je liefke xXx tom xXx |
|
| Innerchild: | Donderdag, augustus 31, 2006 09:10 |
| Een wonderlijke laatste strofe, Annemieke ! Schitterend gedichtje (ééntje om in te kaderen ...) Liefs, Innerchild |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Annemieke van der Ven | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 31 augustus 2006 | ||
| Thema's: | ||