Vertrouwen
“Waarheen,”
Jij reikte mij jouw hand
ik gaf jouw spontaan de mijne,
waarheen je mij leidde?
Ik vertrouwde helemaal op jou.
Dat spontaan gebaar,
vond ik wonderbaar,
dit had je nooit eerder gedaan,
ik vertrouwde op jou.
Waar er voorheen angst was,
was er nu een geruststelling,
een intense rust,
ik vertrouwde op jou.
Het was een dag
om nooit te vergeten.
Was het ook zo voor jou?
Vertrouwde jij mij ook?
Het was alsof Parijs ontwaakte
uit een roes van het duister,
de koster mocht de feestklok luiden
omdat we eindelijk
elkaar vertrouwden.
Jij reikte mij jouw hand
ik gaf jouw spontaan de mijne,
waarheen je mij leidde?
Ik vertrouwde helemaal op jou.
Dat spontaan gebaar,
vond ik wonderbaar,
dit had je nooit eerder gedaan,
ik vertrouwde op jou.
Waar er voorheen angst was,
was er nu een geruststelling,
een intense rust,
ik vertrouwde op jou.
Het was een dag
om nooit te vergeten.
Was het ook zo voor jou?
Vertrouwde jij mij ook?
Het was alsof Parijs ontwaakte
uit een roes van het duister,
de koster mocht de feestklok luiden
omdat we eindelijk
elkaar vertrouwden.
Reacties op dit gedicht
| *alice*: | Zaterdag, oktober 14, 2006 21:01 |
| Vertrouwen is iets onbetaalbaar prachtigs evenals dit gedicht bedankt voor je reactie; meer weten is meer lezen een dikke knuffel en nog veel liefde, vertrouwen en geluk, alicia |
|
Over dit gedicht
| Auteur: carolijntje | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 31 augustus 2006 | ||
| Thema's: | ||