Eeuwenoude Boom
de Eeuwenoude Boom
pronkend met zn bladeren
eeuwige trots
zo oud, zo levendig
al zoveel stormen doorstaan te hebben,
staat hij nog steeds rechtop
niet onbeschadigd;
wonden helen, littekens blijven
plots sloeg de bliksem in
zijn stam gespleten, trots verdwenen,
sterft de Eeuwenoude Boom
en vlak naast de gespleten stam
spreekt een groen sprietje uit de zaad
pronkend met zn bladeren
eeuwige trots
zo oud, zo levendig
al zoveel stormen doorstaan te hebben,
staat hij nog steeds rechtop
niet onbeschadigd;
wonden helen, littekens blijven
plots sloeg de bliksem in
zijn stam gespleten, trots verdwenen,
sterft de Eeuwenoude Boom
en vlak naast de gespleten stam
spreekt een groen sprietje uit de zaad
Reacties op dit gedicht
| hiljaa: | Donderdag, augustus 31, 2006 15:03 |
| herkenbaar! heb ook zo een boom geweten en een gedicht over gemaakt een tijd geleden! prachtige verwoording $knufleifs--hiljaa-- |
|
| Will Hanssen: | Donderdag, augustus 31, 2006 14:16 |
| S C H I T T E R E N D, s c h i t t e re n d, SCHITTEREND, schitterend.......wát een mooi gedicht! Liefs, Will |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Amanda Christina | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 31 augustus 2006 | ||
| Thema's: | ||