mij en mijn perikelen
ik ben gewoon een aardig mens
heb zo nu en dan een wens
geloof dan ook nogal intens
er is gewoon geen grens
ben er gewoon van overtuigt
dat de levensvreugt getuigt
alles opslurpt en uitzuigt
zolang je voor je zelfje buigt
permissie geven aan het al
aldoor steevast overal
sleept het lief en niemendal
jou mee in opwaarts of verval
beloven voor de zoveelste keer
er komt gewoon nog wel wat meer
alleen vraag me niet nu wanneer
god zal het vast weten in zijn hemels sfeer
31 08 2006 enja<eva>
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: soulmates eva roelofsen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 31 augustus 2006 | ||
| Thema's: | ||