IK ZAG RUZIE IN ZIJN OGEN
ik zag ruzie in zijn ogen
hij praatte nog met mij
ik zag ruzie in zijn ogen
woorden gingen mij voorbij
ik kon hem niet geloven
hij sprak van liefde
waar ik twijfels had
hij voelde schoonheid
waar ik lelijk was
hij kuste mij heel zacht
ik voelde dat mijn leugen lachte
hij hield van mij, ik zei
dat ik niet bij hem paste
ik heb hem laten staan
temidden van zijn dromen
hij maakte mij prinses
ik zag geen koning komen.
hij is toen weggegaan
twijfels kregen hun beloning
ik had niets verkeerd gedaan
of toch, mijn spijt is zijn bekroning.
wil melker
26/12/2001
Reacties op dit gedicht
| mini: | Zondag, december 30, 2001 15:29 |
| Schitterend! Echt waar prachtig! Zo mooi uitgedrukt! Die angst, die twijfel, de liefde die geen kans kan krijgen door het wantrouwen in de liefde zelf. Nochtans is de wil er wel, maar het geloof in eigen geluk ontbreekt en zo krijgt liefde, hoe puur ook, geen kans. Hou vol Wil, ook voor jou is de liefde weggelegd, alles op z'n tijd. Hou vol! liefs, mini |
|
| Sammy: | Zaterdag, december 29, 2001 11:08 |
| Prachtig gedicht, de 2 laatste blokken zijn gewoon prachtig geschreven! "Hij maakte mij princes, ik zag geen koning komen, mijn spijt is zijn bekroning". Goh, waar haal je die mooie zinnen toch vandaan? Jij ook een zeer creatief 2002 toegewenst. |
|
| Hans Winter: | Vrijdag, december 28, 2001 01:07 |
| De toenadering van de man die komt zover hij komen mag, en de vrouw die zich wendt naar hem om tot antwoord te komen, heb je genuanceerd weergegeven, met het conflict en de leugen doorheen het sprookje van prinses en koning. |
|
| Hilde D. Meulbroek: | Woensdag, december 26, 2001 22:04 |
| Heel goed vriend. Ik neem aan dat je die ook naar me gemailt hebt... maar die heb ik dus $#@$%(%^# niet ontvangen. ;-) Nu wel weer, ik geloof dat ik het heb opgelost. Mooi. Liefs, |
|
| wil melker: | Woensdag, december 26, 2001 14:49 |
| liefde die gegeven maar niet geaksepteeerd wordt door twijfels en onzekerheid van degene die er toch heftig naar verlangt, maar niet gelooft dat zoveel geluk voor haar is weggelegd...... Die liefde krijgt geen kans, hoezeer er ook naar verlangd wordt. |
|
| Albrecht Paul: | Woensdag, december 26, 2001 13:40 |
| Prachtig, hoe je die interne tegen-stroming verwoordt. De ruzie in de ogen, de tedere bezitterigheid die wordt afgewezen en die hoe dan ook leegte achterlaat. Het laatste beeld van koning en prinses is prachtig uitgewerkt. | |
| shadow: | Woensdag, december 26, 2001 12:07 |
| heel mooi geschreven ... is echt al je vertrouwen weg?? Liefs shadow |
|
| catharina: | Woensdag, december 26, 2001 11:01 |
| met oude harde klanken in je hoofd is het lastig luisteren..triest gedicht Wil...over vertrouwen in liefde die verloren is... liefs cathje |
|
| artofmosai: | Woensdag, december 26, 2001 09:37 |
| heavy gedicht nice mooi geschreven,ren achter hem aan,voor hij weg is... | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 26 december 2001 | ||
| Thema's: | ||