HIj strekte de armen, de benen en boog de kromme rug.
Hij bereidde zich voor op het vertrek en stretchte nog vlug.
Hij moest en zou in conditie zijn, niks mocht nog kraken.
Hij wilde die dag eens eindelijk aan een nieuw lief geraken.

Hij nam uit de bruine kleerkast zijn beste kleren uit
Hij spreidde ze over het bed en koos de mooiste er uit
Hij wilde dat pak in azuurblauw zeker gaan dragen
Hij wist nochthans dat de zon niet meer scheen in dagen.

Hij koos als hemd het vuurrode van gekunseld satijn
Hij streelde het en dacht wat voelt dit hemdje fijn
Hij vermoedde dan ook dat het meisje dit ook zou vinden
Hij dacht aan zoveel tijdens het schoenveters binden.

Hij moest nog een das dat wist hij zeker, het werd die gele
Hij vond zichzelf in de spiegel, zoals men zegt een hele
Hij ging naar beneden en vroeg kwijlend aan ma
Hij slikte drie keer " zou het lukken als ik zo ga?"

Zij nam haar bril en keek naar haar grote zoon
zij wist dat hij de vijftig voorbij was en nog schoon
Zij zei dan ook op meewarige toon tot hem
"Zij zal dit op prijsstellen, zoals ik de meisjes ken.

Hij was verheugd over zoveel positief commentaar
Hij stapte naar de auto en was dus helemaal klaar
Hij startte de wagen en reed snel vooruit uit de straat
Hij keek op zijn uurwerk, want hij was bijna te laat.

Zij stond aan de kerk in het portaal op hem te wachten
Zij kauwde kauwgom om de wachttijd te verzachten
Zij keek vanachter het muurtje naar elke auto die passeerde
Zij wist dat hij zou komen in een gele omdat hij dat opteerde

Nu is het genoeg van deze onzin
En wordt het tijd dat ik iets ernstig verzin.
Maar spieilereien met woorden
zijn als muziek akkoorden
Die hebben an sich ook geen enkele zin.