herinnering
Als hij zijn armen naar mij uitstrekt
mij zacht, maar dwingend naar zich toe trekt
als hij zich lui en langzaam uitrekt
- zo mooi, volledig, zo perfect -
dan toch denk ik aan jou
Waar jij ook bent, ik ben er niet
en nooit zal ik daar werk'lijk zijn
van wie jij houdt, ik ben het niet
ik houd ook niet van jou
Het is slechts de herinnering van
één seconde samen. Slechts jouw armen
één harstlag lang mij verhullend en onze adem
zo synchroon dat het haast beangstigde...
Reacties op dit gedicht
| Tijgertje:): | Vrijdag, september 01, 2006 16:14 |
| ...prachtig.... | |
| Oorlam: | Vrijdag, september 01, 2006 15:13 |
| ..een mooie, mooie thematiek, om over na te denken | |
| Mathilde: | Vrijdag, september 01, 2006 14:40 |
..stilte.. dan: WOW!!!!!! liefs, mathilde |
|
Over dit gedicht
| Auteur: boemerangkind | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 01 september 2006 | ||
| Thema's: | ||