De ontlading was groot
Steeds gezwegen,
steeds verbeten;
En al die tijd heb ik
nooit geweten
hoezeer jij brak,
hoezeer jij huilde,
hoezeer de twijfel
in jouw hart schuilde.
Totdat jij gisteren
met de stilte brak
en zomaar, waar vroeger
gezwegen, sprak.
Jouw angsten onthulde,
jouw pijn en verdriet;
en ik kon slechts zeggen :
Ik wist het niet.
De tranen die stoomden,
de troost die ik bood;
de tijd stond stil;
de ontlading was groot.
Reacties op dit gedicht
| soulsister: | Vrijdag, september 01, 2006 18:10 |
| voelbaar,mooi geschreven liefs |
|
| marre mie: | Vrijdag, september 01, 2006 16:14 |
| prachtigmooi neergeschreven... x mie |
|
| Reiger: | Vrijdag, september 01, 2006 15:43 |
| Wat moet dat inderdaad een ontlading zijn geweest.... Voelbaar en duidelijk geschreven |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Sirena | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 01 september 2006 | ||
| Thema's: | ||