Angstig...

De telefoon gaat
Ik blijf maar denken aan mijn resultaat
Ik mag er niet in falen.
Want anders ga ik snel bij vele mensen dalen

ik pakt de telefoon,
En ik hoort een heftige klaagtoon,
Ik krijg het benauwd
Ik word afgesnauwd

Ik word bang
Maar ik voel die dwang
Ik moet strek blijven
Ik moet mijn tijd verdrijven

Ik heb de telefoon in mijn hand
Voor me ligt een krant
Er staat: “iedereen heeft krachten”
Je hebt zo je gedachten

Ik knijp mijn ogen dicht,
En zie een wit licht
Ik krijg weer moed
Het was er in een vloed.

Ik pak de hoorn van de telefoon
En alles word we duidelijk en schoon.
Ik gooi de hoorn op de haak.
En nu weet ik het zeker het is raak.

De moed zal bij mij blijven
Ze kunnen mij en mijn moed niet meer bij mekaar weg drijven.
Ik zal deze moed niet meer kwijt raken
Daarvoor is er teveel gebeurd ik zal het bewaken.