Even stil...
Even stil
Verborgen
Hoofd gebogen
Uit het licht
Het is hard
In de waarheid
Ben ik niemand
En verschuil ik
Mijn gezicht
Verborgen
Hoofd gebogen
Uit het licht
Het is hard
In de waarheid
Ben ik niemand
En verschuil ik
Mijn gezicht
Reacties op dit gedicht
| [zwarte engel]: | Zaterdag, juli 21, 2007 19:59 |
| mooi..! | |
| arie: | Woensdag, december 26, 2001 23:37 |
| Even na het afscheid, was het stil.. En in het donker sprak de waarheid... Pijnlijk... Liefs, Arie |
|
| catharina: | Woensdag, december 26, 2001 18:06 |
| "ik heb alleen maar mijn gezicht" zou in dit gedicht in mijn bedoelde versie geen juiste betekenis hebben... het einde is bewust gekozen omdat ik in de waarheid(voor anderen) geen bestaansrecht heb of kan opeisen...het klinkt warrig ik weet het maar het klopt wel zo Maar ieder kan hem anders opvatten natuurlijk:-) cathje |
|
| Albrecht Paul: | Woensdag, december 26, 2001 16:43 |
| Dit is in zijn soberheid heel rijk, en kan op meerdere manieren gelezen worden. Zo die 'het is hard', precies in het midden. Slaat die op 'licht' of op 'waarheid' 'In de waarheid ben ik niemand' is ook al zo omspannend. Dit behoeft geen eenduidige uitleg van de schrijfster, het is gewoon mooi, zo. Schitterend. In de waarheid is IEDEREEN niemand. Of: mijn waarheid is voor anderen onzichtbaar. Ik hoef mij dus niet te verschuilen. 'In de waarheid ben ik niemand' is een bescherming. |
|
| ilona krijgsman: | Woensdag, december 26, 2001 15:07 |
| ik weet precies wat je voelt.....ik herken het zo...en begrijp je pijn lieverd.... | |
Over dit gedicht
| Auteur: catharina | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 26 december 2001 | ||
| Thema's: | ||