Vervlogen in de mist
Haar teerheid ligt verborgen
Ook al lacht haar mond
In glinstering van ogen
Vindt onrust vaste grond
Haar verdriet is tastbaar
Voor wie het lezen wil
De waarheid legt veel bloot
En maakt haar lachen schril
Verlangend naar een leven
Van warm geborgen zijn
In valse vrolijkheid
Maskeert ze zoveel pijn
Ze stelt het leven vragen
Ongrijpbaar zijn haar dromen
Vervlogen in de mist
Als waterlanders komen
Ook al lacht haar mond
In glinstering van ogen
Vindt onrust vaste grond
Haar verdriet is tastbaar
Voor wie het lezen wil
De waarheid legt veel bloot
En maakt haar lachen schril
Verlangend naar een leven
Van warm geborgen zijn
In valse vrolijkheid
Maskeert ze zoveel pijn
Ze stelt het leven vragen
Ongrijpbaar zijn haar dromen
Vervlogen in de mist
Als waterlanders komen
Reacties op dit gedicht
| Albrecht Paul: | Woensdag, december 26, 2001 15:39 |
| Dit is heel teder en fijngevoelig gezegd, Catharina. Aan de reactie hieronder te zien is er alvast ééntje die zich hier ten volle in herkent. Maar vele anderen zullen zich herkend voelen in wat je hier neerzet. Die eerbied voor andermans (vrouws) strijd, moed en falen, die siert jou. Die maakt jou mooi, meer dan levensgroot. Bedankt! |
|
| ilona krijgsman: | Woensdag, december 26, 2001 15:06 |
| de spijker op zijn kop..zo puur en duidelijk verwoord.....je kent me tot op in mijn ziel....jij leest in mijn ogen wat ik voel en denk..en iedereen mag het hier lezen...zal me niets boeien.....ik ben blij dat we elkaar hebben....en dat jij mijn gevoel zo dicht kunt benaderen....bedankt lieverd......ik kan je niet meer missen....tot maandag we maken er een te gekke tijd van....heerlijk hoor....knuffff Ilona xx | |
Over dit gedicht
| Auteur: catharina | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 26 december 2001 | ||
| Thema's: | ||