Bijna...
Stralende gezichten van
lachende mensen,
ik ken ze allemaal
Een zalig gevoel
om al je vrienden
gelukkig te zien
Duisternis
een schim
badend in een zee
van licht
wenkt mij
naar zijn koninkrijk
Nieuwsgierigheid en twijfel
zou ik
meegaan of
niet...
lachende mensen,
ik ken ze allemaal
Een zalig gevoel
om al je vrienden
gelukkig te zien
Duisternis
een schim
badend in een zee
van licht
wenkt mij
naar zijn koninkrijk
Nieuwsgierigheid en twijfel
zou ik
meegaan of
niet...
Reacties op dit gedicht
| eddy daemen: | Woensdag, juli 17, 2002 17:52 |
| zo mooi karolien, stilte is om mij heen nu liefs eddy | |
| Luka: | Maandag, mei 20, 2002 13:39 |
| Ben je dan niet bang, van het onbekende ? ... |
|
| ...: | Woensdag, december 26, 2001 19:43 |
| Dit was de eerste keer dat ik hier een gedichtje durfde te schrijven, gewoon uit nieuwsgierigheid, Maar ik denk dat er weinigen deze bijna-doodervaring begrijpen... |
|
| Albrecht Paul: | Woensdag, december 26, 2001 15:31 |
| ... ik zou dus maar hier blijven. Je weet wat je hier hebt, maar weet niet wat je ginder zult krijgen. | |
| Albrecht Paul: | Woensdag, december 26, 2001 15:29 |
| Toch vreemd dat iedereen, als gelooft-ie in god noch gebod, toch altijd denkt dat-ie op een feestje zal worden uitgenodigd, gewoon omdat-ie dood is. Ik wens het je toe, onbekende, maar je hebt geen poot om op te staan. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *Vlinder* | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 26 december 2001 | ||
| Thema's: | ||