impregnatie
Talloze geuren en kleuren impregneren
de aderen van de wapperende jas. Het is
enkel gezichtsbedrog wat we waarnemen.
Toeval. Het is een toeval dat
de regen op mijn hoofd valt.
Ik voel mijn haar. Op de fiets flitst
alles voorbij: Grauw. Geel. Gestoord. Gek.
Als de trappers ophouden, draaien de wielen
nog door in het oneindige, totdat
het asfalt als remmiddel dient.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: marije kooij | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 02 september 2006 | ||
| Thema's: | ||