Een biggelende traan, wonderschoon, als de regendruppels welke neerdalen, kussend het raamoppervlak.
Elke druppel voor een gedachte aan jou, รณ zo velen.
Terugdenkend aan jou geeft niet te tellen herinneringen, ja een overvloed.
De komst van verdrongen herinneringen wegens de intense pijn, de serene leegte die nooit opgevuld zal worden achterlatend.
Herinneringen, gedachten die worden gekoesterd, zich afspelend in mijn geest, welke ik met een glimlach begroet.
Begroetend met een glimlach, volledig, innig omhelzend, geketend in de grond van mijn hart, jou herdenkend.
Regendruppels blijven neerdalen, kussend het raamoppervlak.
Tegemoet ga ik ze, de voeling van regendruppels neemt mij mee naar de tijd van jouw tederheid, jouw liefde.
Gesloten ogen hoopvol gericht naar de hemel, wachtend op de kus van regendruppels, verschijnt mijn glimlach.
De aanraking van vele duizenden regendruppels, heldere gedachten aan jou, glimlachend neem ik ze in ontvangst, omhelzend, houdend van de gedachten aan jou.
Herinneringen te over, kippenvel verschijnt wegens de warme liefde die voelbaar is, intens, diep.
Mijn liefde voor de gedachten aan jou is niet te beschrijven, evenals het gevoel van duizenden regendruppels die mij kussen.
Ja, mijn liefde voor regendruppels is groots.
Regendruppels blijven neerdalen, kussend het raamoppervlak