En ook hij.
Zijn woorden raakte het water,
het wit, van het papier
werd overlapt
door het blauw,
van zijn woorden.
het papier,
raakte langzaam
voorzichtig
het water,
zijn woorden
werden opgenomen
en werden voor eeuwig herinnerd.
hij liet een stukje achter
van hemzelf.
hij vertrouwde
het water zijn woorden toe,
zijn woorden,
zijn leven,
zijn leven dat ook het mijne was.
In het water
liet hij
zichzelf achter
omdat hij wist,
dat zijn woorden daar,
voor altijd bewaard zouden blijven.
-en ook hij.-
Reacties op dit gedicht
| M@rcel: | Maandag, september 11, 2006 13:38 |
| stilmakend mooi geschreven Liefs M@rcel |
|
| lonely 1: | Zondag, september 03, 2006 00:57 |
| heel mooi, werd er stil van. liefs lonely 1 |
|
| Tijgertje:): | Zaterdag, september 02, 2006 22:55 |
kippevel...heel mooi, liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: (rottig)appeltje | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 02 september 2006 | ||
| Thema's: | ||