Eenzaam in een klein hokje in het asiel
jij kleine hondepup, je ogen troffen mijn ziel
Met je wit zwarte snuit
wat ben je een schavuit
Aarzelend heb je me begroet
met je vrolijke natte snoet
Hollen en rollen in het gras
dagelijkse wandeling voor je plas
Dagen werden maanden, en maanden jaren
als waker werd je heel ervaren
Menige poezen hebben moeten hollen
pijlsnel erachter aan,en maar grommen
Met de jaren werd je minder snel
verbaasd keek je me aan, we begrepen elkaar wel
Het is moeilijk nu te geloven
na al die jaren moest ik je laten verdoven
Je keek me aan, en ik las, het is je vergeven
ik had bij jou een heel fijn leven
Nu maanden nadien, keek ik omhoog
he, was dat daar geen ster dat bewoog ?
Voor mijn trouwe hond Trixie, die me 7jaar al zijn liefde, trouw heeft gegeven