Ik voel het einde naderen
Onzichtbaar en toch zo wezenlijk
Verspreidend door mijn lijf, mijn aderen
Zo definitief, zo dodelijk
Het besmet mijn lichaam
Mijn tempel
De machteloosheid waar ik me voor schaam
Drukt nu op mij zijn stempel
Ik heb spijt
Voor al wat ik moet missen
En al wat ik al heb gemist
Ik heb spijt
Voor al wie mij moet missen
Eenmaal “de staf” er niet meer is
Maar laat ze niet zitten te kniezen
Laat ze blij zijn met wat het mijne was
Laat ze nooit een kans verliezen
En aan mij denken als het even past
Mijn doodstrijd is begonnen
Mijn ogen gaan nu toe
Mijn kracht sinds lang ontgonnen
Mijn hart zo lang al moe
Ter droeve nagedachtenis van Staf. Een man die te vroeg van ons is gestolen.
Een man die een onverdiende manier van gaan heeft ondergaan.
Ter droeve nagedachtenis van Staf. Een man met één gezicht maar duizend lachen,
die nu nooit meer lachen zal.
***********************************************************
kweet het ik heb dit al is gepost maar het stond onder een verkeerde titel en onder een verkeerde taal bij deze is dit goedgemaakt en is dat wit rond die letters verdwenen.
Grtz,
Faucillon