doodstil
de woorden razen me zonder besef voorbij
ik staar alleen maar naar buiten
ik zie mezelf dansen in de wei
gillend van plezier
kijkend naar de oneindigheid van de lucht
het plezier staat op men gezicht te lezen
het gevoel dat men hart dubbel zo hard klopt
en dan word ik uit die wereld weggetrokken
door de leerkracht die weer mijn aandacht opeist
ik voel die drang...
ik moet naar buiten
het meisje gaan zoeken
die ik nooit zal kunnen worden
de tranen mogen niet komen
ik mag niet naar buiten gaan
ik mag de aandacht niet trekken
ik moet gewoon stil blijven zitten...
DOODstil
Over dit gedicht
| Auteur: little dreamer | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 03 september 2006 | ||
| Thema's: | ||