September 2005 was die tijd
Die tijd die zo in me bijt
Die tijd van ongeluk en strijd
Die tijd dat ik ongelukkig ben en mezelf snijd
Nu komt het allemaal terug
Die tijd dat ik het leven niet meer lust
Die tijd van de pijn
Dat gevoel, o zo fijn
Geen vrienden die om me geven
Geen mensen die voor me leven
Het is allemaal nep
Het is gewoon een gevecht
Een gevecht om gelukkig te zijn
Een gevecht tegen pijn
Een gevecht dat ik uiteindelijk hoop te winnen
Een gevecht wat me zo knelt van binnen
Ik weet dat die tijd altijd terug komt
Ik weet dat dat zo vies smaakt in m’n mond
Dat ik er niet tegen kan
En dat uiteindelijk alles valt, in vuur en vlam