Zachtjes strelend door het gouden koren
Vraag ik om haar liefde
Zo begeerd en zo broos, zo zuiver
Ruisend fluistert ze haar lied
Over dauw en ochtendgloren
Over de wind en de regen
Samen zijn en samen blijven
Puur genot en verzaligd geluk
Vergeet de tijd, vergeet de wereld
Voel en leef voor haar liefde
Onechtheid en de realiteit zijn één
Smachtend naar eeuwigheid
Verdoofd door haar vertrouwen
Blinde liefde voor mij alleen
Leer zien wat men niet zien kan
Leer voelen wat men zo begeert
Leer horen wat men niet horen wil
Laat het gouden koren haar werk doen
En verdrink in haar mystiek