Gedicht voor jou, Pa
1
Ik vertelde Ma dat het niet lang meer kon duren
ik keek je aan en nog meer dan anders rook ik
de geur van het ziekenhuisbed, voelde ik
het naderend einde, pakte vol liefde je hand,
voelde hoe alle kracht je was ontnomen
maar hield je vast, meer kon ik toch niet doen
ook al had ik dat nog zo graag gewild
in gedachten herinnerde ik me plots zo veel
de momenten van ons samen, ze zouden nooit
meer terug komen maar altijd blijven bestaan
en ik zag ze voor me en dacht daarbij aan jou
en de stilte tussen ons samen die veel zei
maar toch o zo zwijgzaam zweeg
2
je ademhaling doorbrak de stilte
het leek wel alsof je gewoon sliep
maar ik wist wel beter, liet je niet meer los,
wachtend op het moment dat zou komen
het moment dat je in zou slapen en
de echte stilte voorgoed daar zou zijn
ik wist het, maar toch schrok ik
toen de laatste zucht zich aan jou onttrok
de stilte leek stiller dan ooit geweest
het gevoel is nauwelijks te beschrijven
het verdriet maar toch ook de dankbaarheid
dat je mocht sterven hand in hand met mij
en Ma, nee, eerder het geluk dat we er bij
mochten zijn hand in hand met jou
zoals je in onze handen stierf, dat
moment van serene stilte en de geur
van het ziekenhuis, die penetrante lucht
die nu veel sterker leek te ruiken, ik zal
het nooit vergeten in de stilte die je
na het uitstoten van je laatste zucht
bij ons voor altijd achter liet
wat voor weer het was, ach het is onbelangrijk
en ik weet het ook niet meer, of het nu regende,
of er wind was of de zon scheen, ik hoor alleen
nog die laatste zucht en zie de rust in je ogen en
hoor die stilte, die niet te beschrijven stilte
3
ik denk er nog vaak aan
op de momenten dat ik je mis
dan komt het beeld weer voor ogen,
luister ik weer even naar die stilte
en omarm ik de herinnering
de geur is inmiddels verzwakt, nee
het penetrante ruik ik niet meer,
maar dat moment van ons hand in hand
met jou bleef en zal voor altijd blijven
ik weet het en ik wil het, wil het,
weet ook dat het zo zal zijn
dat het beeld en de herinnering
bij me zullen blijven en dat is
me zo dierbaar, Pa, voel hoe ik
je koester, koester en koester| vlokje: | Maandag, september 04, 2006 21:10 |
| Zó intens en liefdevol geschreven, liefs sylvia |
|
| hiljaa: | Maandag, september 04, 2006 10:26 |
| zucht......(herkenbaar) mooie vrewoording die rilling over mijn rug brengt! knufliefs--hiljaa-- |
|
| elze: | Maandag, september 04, 2006 08:28 |
| zo mooi...en zo vol met liefde laifs elze |
|
| de nifter: | Maandag, september 04, 2006 08:18 |
| prachtig en vol gevoel. (en blijven koesteren) | |
| Singlekoningin: | Maandag, september 04, 2006 08:05 |
| Ja Rien dat zijn momenten die vergeet je nooit meer! Je hebt het prachtig en liefdevol omschreven. Groetjessss Annet de Singlekoningin |
|
| lonely 1: | Maandag, september 04, 2006 00:49 |
| liefdevol en heel ontroerend geschreven.liefs lonely 1 | |
| H.J.: | Maandag, september 04, 2006 00:34 |
| Rien toch. hoe ontroerend dit. en ook, ja ook herkenbaar. dank voor het delen. H.J. |
|
| mums: | Maandag, september 04, 2006 00:31 |
| dit is....dat moment, erbnij zijn, die laatste zucht.... Dankbaar. Knuf. liefs mums |
|
| maria : | Maandag, september 04, 2006 00:25 |
| immens intens liefs, maria |
|
| M@rcel: | Maandag, september 04, 2006 00:11 |
| zo teder liefdevol Slaap lekker M@rcel |
|
| Renate-td-: | Maandag, september 04, 2006 00:09 |
| Intens, liefdevol.. Knuffel |
|
| Annemieke van der Ven: | Maandag, september 04, 2006 00:07 |
| Zo liefdevol... |
|
| Auteur: Rien de Heer |  
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 04 september 2006 | ||
| Thema's: | ||