het was zo intensief
Het was zo zwaar,
en dan ben ik nog lang niet klaar.
Ik tril nog op me benen,
en nu begin ik ook nog eens te wenen.
Ik ben nu ook erg moe,
en wil gewoon nergens nu naar toe.
De angst die overwint,
het is dat ik nergens nu de rust vind.
De muziek staat nu ook hart aan,
zo kan ik me eigen een beetje laten gaan.
Zo hoor ik ook niks meer,
die herbeving doet zo zeer.
Ik wil door niemand gezien worden nu,
voel me vies en dik contenu.
Ook al wil ik wel eenarm om me heen,
want toch diep van binnen voel ik me zo ontzettend alleen.
Kruipend zoek ik een veilige plek weer,
maar die zie ik nu gewoon niet meer.
Ik ben zo ontzettend bang,
dichten en muziek is nog me enige belang.
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Maandag, september 04, 2006 19:44 |
| blijf er tegen vechten het gaat je ooit lukken groetjes Dirk |
|
| fran92: | Maandag, september 04, 2006 16:37 |
| ga maar lekker muziek luisteren lieverd en dichten.. ik geef je een dikke knuffel liefs je kleine meid hvj |
|
| anneke van dijk: | Maandag, september 04, 2006 15:37 |
| toch blijven praten, zodat je uit deze dip komt! sterkte, namasté, anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: beauty-angel | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 04 september 2006 | ||
| Thema's: | ||