Alleen en alleen
Ochtendmis. Zie ze
tussen de kieren
gluren naar wat niet is,
een lichaam dat zichzelf
rechtop houdt, vouwt
en niemand binnenlaat
(zelfs met twee is het alleen).
Reacties op dit gedicht
| Tim Mooij: | Dinsdag, september 12, 2006 23:43 |
| hoi ik leef nog jij? |
|
| Hannepon: | Woensdag, september 06, 2006 21:08 |
Dit gedicht is op zichzelf al zo eenzaam, die ochtendmis alleen al zou voldoende zijn. En dan dat samen zijn dat er ook in zit. Het perfecte beeld van eenzaam zijn tussen de mensen.. liefs x de andere |
|
| lonely 1: | Maandag, september 04, 2006 23:04 |
| heel mooi verwoord en zo herkenbaar.liefs lonely 1 | |
| Mathilde: | Maandag, september 04, 2006 21:50 |
dit is echt eenzaam... |
|
| Tijgertje:): | Maandag, september 04, 2006 20:07 |
| sterk verwoord! liefs |
|
| Peerke_x: | Maandag, september 04, 2006 19:54 |
| Mooi.. Goede woordkeuze ook.. Kus, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Zilke | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 04 september 2006 | ||
| Thema's: | ||