De zachtheid en onbekendheid
van de morgen.
Waarin niks speciaals
op het programma staat.
Wanneer niemand weet wat
er gaat gebeuren.
En iedereen zonder verwachting staat.
Wanneer het nog niet zonnig is.
En toch ook niet grijs.
Wanneer de ochtend daglicht wordt
Dan begint de reis.
De reis zonder koffers, zonder
picknick voor onderweg.
Gewoon de dagelijkse rituelen
met soms onvoorziene pech.
Dan begint de straat te klagen
de druk kan ze slecht aan.
Overal wriemelende mensen
op weg voor hun bestaan.
Dat zijn verloren dagen
geen cirkel op de almanak
niets speciaals, en levensloos.
Zelfs geen duiven op het dak.
Dan ril ik even
drink een derde koffie
kijk wezenloos vooruit.
Dan is het leven
moeilijk.
Het loopt de spuigaten uit.
Gelukkig is er morgen
een nieuwe dag
Die zal dan zeker anders zijn
en opwindender beginnen
met een lach.