Te lusteloos om te wachten
wachten op de dood
Geen lust om met mensen te praten
maar lust naar bloed, zo rood
Vriendschap zie ik niet meer
maak nou alles kapot
En als ik tóch met iemand ga praten
voel ik me zo rot
Heb hen al bijna in de steek gelaten
deed me toen zo'n pijn
En ook al weet ik dat het zinloos is
ik wil hier niet meer zijn
Heb mezelf al laten varen
nu de anderen nog, de rest
Ik wist niet dat dit kon gebeuren
maar lusteloosheid heeft me weggepest
Voel me lusteloos
en zo verloren
Kan iemand mij vertellen
waarom ik ooit moet zijn geboren?