jij
de zon komt op
zoals ze is ondergegaan
toch
een wereld van verschil
verlangend
naar de echo van jouw stem
naar jouw zachte vingers
die samen met de wind
door mijn haren strelen
stilaan
langzaam maar zeker
laat ik je toe
in de grotten
van mijn ziel
een muur wordt afgebroken
een oude bloem
richt zich opnieuw
naar de zon
niet goed vattend
wat me overkomt
genieten
jij
zo mooi...
Reacties op dit gedicht
| dishesqueen: | Zondag, september 17, 2006 19:46 |
| prachtig! | |
| Reiger: | Woensdag, september 06, 2006 06:30 |
| WOW....wat een héérlijk liefdevol gedicht | |
| Tijgertje:): | Dinsdag, september 05, 2006 22:32 |
| erg mooi verwoord! liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ice queen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 05 september 2006 | ||
| Thema's: | ||