het is moeilijk echt te lachen
Ik lach soms wel,
maar is het een echte lach?
Ik weet het niet,
wat zit er achter die lach?
Ik lach maar wat mee,
niets laten blijken.
Lachen dan is iedereen tevree,
of is het toch niet?
Ik kan mezelf niet uiten,
niet bij anderen.
Dan zien ze me kleine ik,
ik moet groot zijn.
Het voor andere het niet willen weten,
zo was ik nooit.
Nee altijd maar lachen,
een grote masker om me heen.
Gaat die masker ooit weg?
ik weet het niet.
Het is zo veilig,
maar niet de goede keus.
Reacties op dit gedicht
| Fata Morgana: | Woensdag, september 06, 2006 00:48 |
| Wie heeft je verteld dat je groot moet zijn..... ik zie liever menselijk getoond klein, kind dat in ieder mens wezen mag, gedeelde pijn en aarzelende lach, voor mijn part lach en traan, het wankel op je poten staan, groot wordt niemand in dit leven, de rijkdom zit in het kleine geven... minikus van tante Fata. | |
| Niniki: | Woensdag, september 06, 2006 00:27 |
| Ik begrijp je wel, maar met een masker leren ook je vrienden je niet écht kennen. Knuffie Nini |
|
| fran92: | Woensdag, september 06, 2006 00:06 |
| uitdaging geslaagt lieverd heel goed gedaan! laat zien wie jij echt bent! dikke knuff van mij |
|
| Nemesis: | Woensdag, september 06, 2006 00:03 |
True. Een echte lach is goud waard. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: beauty-angel | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 06 september 2006 | ||
| Thema's: | ||