Omhoog gerezen uit de kille bodem
Kelken ontsluieren om haar heen
Glimmend van pure schoonheid
Fascinerend en mysterieus als een bloedrode steen

Intense warmte straalt door de lucht
Dwarrelende sneeuwvlokken strijken op haar bladen neer
Langdurig smeltend in het binnenste van haar hart
Terwijl ze blijven zweven, zonder enig verweer

Pijnlijke doorns beschermen levenlijke zielen
Kwetsbaar door andermans leed veroorzaakt
Wraakzuchtig door bij ieder verdriet op te wekken
Alleen zo haar kleine gestalte bewaakt

Bijzondere liefde gloeit uit haar diepste gevoel
Genegenheid die men nooit eerder heeft ontmoet
Kleuren vormen zich op haar wezenlijke lichaam
Ze vraagt zichzelf af waarom de zon dit doet

De sneeuw verdwijnt door de sprankelende zonnestralen
Hetgeen waardoor haar leven begon
Zo sterft ook de winterroos
En al haar pracht en liefde met de ondergaande zon