voor jou
jij verscheen aan mij - reeds lang geleden
jij bracht mijn dromen terug bij mij - maar nu
moe en moedeloos gestreden, geef jij het op
geef jij mij op en ik kan niets
niets anders meer dan wachten
En ik gis slechts naar de beelden die jij ziet
achter je oogleden, ik hoop slechts dat zij
liefde prediken, droom ik dat zij van mij spreken
zoals ik wil dat jij mij ziet
Voor jou wil ik niet kwetsbaar zijn, voor jou
ben ik mijn masker. Voor jou kan ik niet
minder zijn - jij zou mij niet verachten, nee
jij staat ver boven mij en kijkt vol van
genegenheid nog altijd
op mij neer
Reacties op dit gedicht
| Mathilde: | Woensdag, september 06, 2006 12:34 |
oei... pijnlijk (en herkenbaar) liefs, mathilde |
|
| Tijgertje:): | Woensdag, september 06, 2006 11:33 |
heel erg mooi verwoord!!! liefs |
|
| lonely 1: | Woensdag, september 06, 2006 10:26 |
| heel erg mooi verwoord en vooral de eerste strofe is heel herkenbaar. liefs lonely 1 |
|
| Oorlam: | Woensdag, september 06, 2006 10:23 |
| een mooi teder, maar ook schrijnend gedicht..tijd voor een ontbijtje;) | |
Over dit gedicht
| Auteur: boemerangkind | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 06 september 2006 | ||
| Thema's: | ||