Zoekend naar geluk
Langzaam strompelend door de straten
Somber en alleen
Niet in de steek gelaten door vrienden hoor,
Want die had ze geen
Een streepje maanlicht valt op de stoep
Het enige leefbare hier nu op straat
Waar ze zich aan vast kan klampen
voor als het straks echt niet meer gaat
Het lijkt alsof er geen leven is daar
Terwijl het meisje er nog wel steeds loopt
Ze loopt te peinzen en te piekeren
Ondertussen, dat ze op een nieuw leven hoopt
Ze heeft nooit haar gevoel durven tonen
niet durven zeggen wat ze voelde
Dat zou de reden zijn geweest,
dat niemand wist en snapte wat ze bedoelde
Ze hield het mooi achter slot en grendel,
als een afgerond hoofdstuk
Terwijl ze daar nog strompelt
Zoekend naar enkel wat geluk
Reacties op dit gedicht
| Broken Life: | Woensdag, september 06, 2006 18:15 |
| heel mooi geschreven :| maar het geluk ligt bij jezelf, ookal zie je het niet |
|
| fran92: | Woensdag, september 06, 2006 17:16 |
| zo droevig dit.. maar heel erg mooi geschreven! liefs fran92 |
|
| beauty-angel: | Woensdag, september 06, 2006 15:46 |
| stilmakend mooi heel mooi neergezet liefs en knuffs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Sitaa | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 06 september 2006 | ||
| Thema's: | ||