Komen en gaan
Soms vertrekt de lach van mijn gezicht
Het lijkt wel alsof die nooit meer terug komt
Mijn lach veranderd in tranen
En mijn wereld stort in
Het leven is niet zo simpel
Teminste mijn leven niet
Ik ben zo in de war
En niemand die het ziet
Leven in onweer
Onweer in mijn hoofd
Sterren die verdwijnen
En mijn lach die verdooft
Waarom moet dit altijd zo
Waarom ben ik nooit tevreden
Hoezo dit en altijd dat
Dat haalt me naar beneden
Het leven is moeilijk
Van blij naar onzeker
Maar één ding weet ik zeker
Het zal nooit helemaal weg gaan
Het lijkt wel alsof die nooit meer terug komt
Mijn lach veranderd in tranen
En mijn wereld stort in
Het leven is niet zo simpel
Teminste mijn leven niet
Ik ben zo in de war
En niemand die het ziet
Leven in onweer
Onweer in mijn hoofd
Sterren die verdwijnen
En mijn lach die verdooft
Waarom moet dit altijd zo
Waarom ben ik nooit tevreden
Hoezo dit en altijd dat
Dat haalt me naar beneden
Het leven is moeilijk
Van blij naar onzeker
Maar één ding weet ik zeker
Het zal nooit helemaal weg gaan
Reacties op dit gedicht
| _onzeker_: | Donderdag, september 07, 2006 21:11 |
| Schat! het gaat vast wel een keer weg. Je moet opzoek gaan naar jezelf en het komt goed! klinkt heel dom:P, maart is wel zo!;) NHouheelveelvnjouu! Je kan alles bij me kwijt! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: anonymous_ | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 07 september 2006 | ||
| Thema's: | ||